Geçen sene değil miydi?Beirut'tan Postcards From Italy dinler,orada olacağım hayalini kurardım.İtalya değil miydi uzun uzun yıllardır görmeyi düşlediğim ülke?
İtalya'ya gidip oradan kart atacaktım buraya.Yaptın mı derseniz,yaptım."Sevgili ben..." ile başlayan beş güzel kartım var elimde.Baktıkça o günleri hatırlarım diye itinayla yolladım kendime bu kartları.Belki biraz saçma geliyor kendi kendine kart yollamak ama başka türlü bana kimse İtalya'dan kartlar yollamayacaktı ki...
Büyük macera bitti.Geçmez sanılan günler de hakikaten geçti.O çok özlediğim hayatıma da yeniden kavuştum işte.Sözlere dökmesi zor,henüz yaşadıkları taze olunca insanın aklında.Hislerim karmaşık.Dönüşüm umduğum kadar muhteşem olmadı sanki.Ama olacak,az zaman lazım.
Resim
8 Haziran 2011 Çarşamba
Sevgili günlük,
Günün tarihi olmuş 08.06.2011.Ayrılık gelmiş üç kez tıklatmış kapımı.Bitmez dediğim bitmiş,olmaz dediğim olmuş ve gözüm arkada kalmış.Buradan koşarak gideceğimi düşünürken,gidiyorum ama...
Türk filmlerindeki çok gururlu başrol oyuncuları gibi,gidiyorum ama aklım arkada,ruhum arkada kalmış.Ruhumun süzgecinden geçirdiğim günler,saatler dizi dizi olmuş arkamda.
Kalbim perperişan.Ne hissetse kararsız.Üzülmekten suçluluk duyuyor,sevinse sevinemiyor.Bir mahzun bir kırık garip.Biraz da alıngan olmuş her nedense.Alışkanlık zor.İnsan kötüye de alışıyor iyiye alıştığı gibi.Aynı hızda değil belki ama alıştı mı aynı zorlukta oluyor o alışkanlığı bırakması.
Aylarca adını sayıkladıklarımın hiçbirini görmüyor gözüm.Tek istediğim her şey dağınık kalsın.Burada 9 aydır olduğum gibi her şey uzak,bir o kadar da yakın olsun.O uzaklığın yakınlığıyla sarılayım dört bir elle hayallerime.İçim hep özlemle dolsun.Ah oralarda olsam da şunu şunu yapsam diye yapamayacaklarımın hayallerini kurayım.Gündüz gözüyle kurduğum hayaller o kadar çok olsun ki geceleri rüya görmeme gerek bile kalmasın.Herkese,her şeye uzak olayım.Bu uzaklıktan hem yakınayım hem de bunun rahatlığıyla şımarayım istiyorum işte.Saçmaladım.Duygularımı hayallerimde yarattığım kısa filmlerimde yaşamaktan sanırım yazmayı da unuttum.Ahh...Kimseye açamıyorum derdimi,kimse de anlayamıyor ki beni.
Özenli mi oldu yazım o bile umurumda değil.Tanımlayacak başlık da bulamadım.Başlıksız olsun.Bir garip,mahzun işte.
Günün tarihi olmuş 08.06.2011.Ayrılık gelmiş üç kez tıklatmış kapımı.Bitmez dediğim bitmiş,olmaz dediğim olmuş ve gözüm arkada kalmış.Buradan koşarak gideceğimi düşünürken,gidiyorum ama...
Türk filmlerindeki çok gururlu başrol oyuncuları gibi,gidiyorum ama aklım arkada,ruhum arkada kalmış.Ruhumun süzgecinden geçirdiğim günler,saatler dizi dizi olmuş arkamda.
Kalbim perperişan.Ne hissetse kararsız.Üzülmekten suçluluk duyuyor,sevinse sevinemiyor.Bir mahzun bir kırık garip.Biraz da alıngan olmuş her nedense.Alışkanlık zor.İnsan kötüye de alışıyor iyiye alıştığı gibi.Aynı hızda değil belki ama alıştı mı aynı zorlukta oluyor o alışkanlığı bırakması.
Aylarca adını sayıkladıklarımın hiçbirini görmüyor gözüm.Tek istediğim her şey dağınık kalsın.Burada 9 aydır olduğum gibi her şey uzak,bir o kadar da yakın olsun.O uzaklığın yakınlığıyla sarılayım dört bir elle hayallerime.İçim hep özlemle dolsun.Ah oralarda olsam da şunu şunu yapsam diye yapamayacaklarımın hayallerini kurayım.Gündüz gözüyle kurduğum hayaller o kadar çok olsun ki geceleri rüya görmeme gerek bile kalmasın.Herkese,her şeye uzak olayım.Bu uzaklıktan hem yakınayım hem de bunun rahatlığıyla şımarayım istiyorum işte.Saçmaladım.Duygularımı hayallerimde yarattığım kısa filmlerimde yaşamaktan sanırım yazmayı da unuttum.Ahh...Kimseye açamıyorum derdimi,kimse de anlayamıyor ki beni.
Özenli mi oldu yazım o bile umurumda değil.Tanımlayacak başlık da bulamadım.Başlıksız olsun.Bir garip,mahzun işte.
Kaydol:
Yorumlar (Atom)