Sevgili günlük,
Günün tarihi olmuş 08.06.2011.Ayrılık gelmiş üç kez tıklatmış kapımı.Bitmez dediğim bitmiş,olmaz dediğim olmuş ve gözüm arkada kalmış.Buradan koşarak gideceğimi düşünürken,gidiyorum ama...
Türk filmlerindeki çok gururlu başrol oyuncuları gibi,gidiyorum ama aklım arkada,ruhum arkada kalmış.Ruhumun süzgecinden geçirdiğim günler,saatler dizi dizi olmuş arkamda.
Kalbim perperişan.Ne hissetse kararsız.Üzülmekten suçluluk duyuyor,sevinse sevinemiyor.Bir mahzun bir kırık garip.Biraz da alıngan olmuş her nedense.Alışkanlık zor.İnsan kötüye de alışıyor iyiye alıştığı gibi.Aynı hızda değil belki ama alıştı mı aynı zorlukta oluyor o alışkanlığı bırakması.
Aylarca adını sayıkladıklarımın hiçbirini görmüyor gözüm.Tek istediğim her şey dağınık kalsın.Burada 9 aydır olduğum gibi her şey uzak,bir o kadar da yakın olsun.O uzaklığın yakınlığıyla sarılayım dört bir elle hayallerime.İçim hep özlemle dolsun.Ah oralarda olsam da şunu şunu yapsam diye yapamayacaklarımın hayallerini kurayım.Gündüz gözüyle kurduğum hayaller o kadar çok olsun ki geceleri rüya görmeme gerek bile kalmasın.Herkese,her şeye uzak olayım.Bu uzaklıktan hem yakınayım hem de bunun rahatlığıyla şımarayım istiyorum işte.Saçmaladım.Duygularımı hayallerimde yarattığım kısa filmlerimde yaşamaktan sanırım yazmayı da unuttum.Ahh...Kimseye açamıyorum derdimi,kimse de anlayamıyor ki beni.
Özenli mi oldu yazım o bile umurumda değil.Tanımlayacak başlık da bulamadım.Başlıksız olsun.Bir garip,mahzun işte.