Bazen olur ya insan bedenine sığamaz bi türlü.Kalbi çok küçük gelir hissettiklerine,beyni hemen yorulur düşünmekten.Gözleri yeterince göremiyordur sanki gerçekleri.Burnu alamıyordur kötülüğün kokusunu hemen.
Ne bileyim işte.Olmaz mı size de böyle?
Ellerimin uzağında kalmış sevgili defterim...Odanın bir ucunda kalmış kalemim.Ve ben yazmak istiyorum.Yazmak ama ne yazacağımın önemi olmadan.Bilmiyorum çünkü.Kafamda uçan düşünce baloncukları jet motoru taktırmışlar bu günlerde ya da Japonya'daki radyasyon sızıntılarını kullanarak bir şeyler yaptılar fazla teknolojik olan,anlayamadığım.Yetişemiyorum hızlarına.Yakalayıp bakamıyorum bu da neymiş diye.Öylece bir vızıltı yaparak geziniyorlar beynimde.Ben sadece bakıyorum onların arkalarında bıraktıkları toza dumana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder