Kendimden müthiş tiksiniyorum.Kendimi tam bir yüz karası olarak görüyorum şu günlerde.İlginç ama insan kendini bi kez öyle kabullendi mi her şey hafifliyor,kolaylaşıyor şu hayatta.
       Burada oturmuş bu "bohem" hayatı yaşıyorum evet.Derslerimi geçemiyorum,italyanca konuşuyorum belki evet ama bu derslerde işe yaramıyor.Sonraa....Günler süren seyahatlere çıkıyorum.Para harcıyorum.Euro cinsinden olunca epeyce fazla bir miktara tekabül edebiliyor.Ama neden yapıyorum tüm bunları?Amacım ne?
       Oturup elimde şarabım ,seçtiğim güzel bir müziği (mesela Tom Waits) dinliyorum evet.Ama...
       Ülkemde bi sürü yeni şey oluyor.İnsanlar tutuklanıyor,insanlar ölüyor...Dünyada?Japonya'ya bakın.Bir sürü insan acı çekiyor.Peki ben?Neden buradayım?Allah'ın sevgili kulu muyum ki??
       Bilmiyorum sanırım mutlu olamayacak insan türlerinden biriyim ben de.Huzursuz içim.Susmuyor aklımdaki sorular.Huzur bulamıyorum.