İçim kara.

          İçimi dökmek istiyorum kağıtlarca,sayfalarca,kelimeler hatta harflerce. Gecelerce, yıllarca, nefeslerce, şarkılarca. Bir o kadar da üşeniyorum buna, utanıyorum içimdekilerden belki, dökülecek olanların yersizliğinden, densizliğinden, denyoluğundan, gereksizliğinden, üç kuruşluğundan,kahrolasıcalığından.

          Aklımı durduran, kanımı donduran, ellerimi tir titreten şarkılar var içimde sakladığım. Hala ilk ezgilerini duyduğumda korkuyla, endişeyle değiştirdiğim. Bazen de inadına dinlediğim, inadına umursamamacasına dinlediğim şarkılar bunlar.

          Bi zaman gelip hiç bişey hissettirmeyen, bi zaman gelip ağlatıp hıçkırtan şarkılar bunlar.Bugün ağladım.Ve sanırım bu bir vedaydı. İçimdekilere.

                                                                 (Hala.)