Guguk Kuşu

        Epeydir kendimle çok uğraştım yazılarımda ve epeydir de bundan uzaklaşmak istiyordum.Bugün harika bir konu buldum kendime.Bir film hakkında.Filmin adı Guguk Kuşu (orijinal adıyla One Flew Over the Cuckoo's Nest)
        Uzun zamandır izlediğim en etkili dramlardan biriydi belki de.Öncelikle yine filmin isminin Türkçe'ye çevirisinde ne kadaar dikkatsiz ve özensiz davranıldığından bahsetmek istiyorum.Öyle ki epeydir dikkatimi çeken bu filmden sırf ismi çok saçma ve anlamsız geldiği için soğuyordum kendimce.Aslında Cuckoo ingilizcede hem guguk kuşu hem de argoda deli anlamına gelmekte,dolayısıyla filmin orjinal adında kastedilen hemen hemen "deliler diyarından biri geçti" civarında bir şey.Filmin adı başından beri böyle olsaydı ve ben onu bu ismiyle tanımış olsaydım her şey çok daha kolay olmaz mıydı sevgili film ismi çevirici amcalar,teyzeler?
Her neyse filmimiz mekan olarak bir akıl hastanesinde geçiyor.Bugüne kadar illa ki akıl hastanesinde geçen filmler izlemişizdir.Bunlar kimi zaman gerilim,kimi zaman dram filmleri olmuştur.Evet bu filmi de dram kategorisine rahatlıkla sokabiliriz ama ben daha önce izlediğim hiç bir akıl hastanesi filminde böyle ince espriler görmemiş,hayata dair küçük iğnelemelere rastlamamıştım.
        Filmimizin başrol oyuncusu olan Jack Nicholson aslında kaçık olup olmadığı tartışmalı bir bireydir.Bir kaç kez yaralama,reşit olmamış biriyle cinsel ilişki gibi suçlardan hüküm giymiştir.En son dönüp dolaşıp bu hastaneye gelmiştir,deli olup olmadığının araştırılması amacıyla.Bana göre kendisi deli değil fazla özgür ruhlu ve biraz da hiperaktiftir.Film boyunca akıl hastanesindekilere "içinde bulunduğunuz hayatı güzelleştirmek sizin elinizde" mesajı vermeye çalışmıştır.
        Filmin sonundaysa cadaloz hemşire Fletcher sayesinde artık o da onlardan biri haline gelmiştir.Ancak orada edindiği kızılderili dostu sayesinde bu çok uzun sürmeyecektir.
        Film Oscar tarihine damgasını vurmuş ve beş büyükler tabir edilen en iyi kadın oyuncu,en iyi erkek oyuncu,en iyi yönetmen,en iyi film ve en iyi senaryo ödüllerini toplamıştır.
        Filmin sonunda bizim Jack'i de hastalardan biri haline getirmek üzere yapılan bir müdahale var ki beni gerçekten derinden sarsmış ve etkilemiştir.Bundan sonraki yazım da onun üzerine düşüncelerimle ilgili olabilir pekala.Neden olmasın?

       Sonuç:İzleyiniz!Şiddetle tavsiye.

Şikayetim Var!

Bu aralar bi gıcıklığım üzerimde.Bi şımardım bi garip oldum.Önceden insanları tersleyemezdim falan şimdi gayet "öğffff napıyısın yaa,hayret bişiiii,bi git bi bırak git" falan tarzı,hem de öle çok samimi olmadığım insanları sıraya diziyorum.Ne bileyim,hayat.

Bu gıcıklığımdan mütevellit bir yerde bi gariplik,eksiklik varsa gözüme batıyor.
*Misal,o salak kediler hep duracak mı güzelim Ankaramın müstesna köşelerinde?Hayır,duracaksa ben gidiyorum yav bı ni yeav?!

*Soğna bu castin biğbır'ın sesi ne zaman kalınlaşcak?Bunu da bilmek istiyorum bilemeyince sinir oluyorum.

*Bizim evin yanında bi boş arazi var 2 yıldır toz toprak içinde.Geçen bizim burdaki bi altgeçit su doldu hatta sırf oranın toprakları doldurmuştur mazgalları valla!Ne zaman bi hale yola gircek?Hayır yürüyemiyorum arkadaşım.

*Yürüyemiyorum demişken,platform topuk giyip dolaşmaya çalışan ablalar,teyzeler yapmayın etmeyin.Ne lüzumu var Ankara'nın kaldırımsız yollarında onlarla cebelleşmeye?Platform dediğin gece giyilir,özel günde falan giyilir ne biliyim,normal insancıl topukluların suyu mu çıktı?

*Sonra adliyede dolanan sayın abilerim,o kadar saçma renklerde gömlekleri nereden buluyosunuz anlamıyorum.Hayır geziyorum dolanıyorum o adliyedeki kadar zevksiz gömlekleri başka da bi yerde göremiyorum.

Saygılar.

Metropoldeki Kuş (olsun)

     En büyük maceram Erasmus serüvenim için kendime küçük bir defter almıştım.Her an yanımda taşıdım onu ve içinde hatıralar biriktirdim.Bu bende alışkanlık olmuş olsa gerek buraya gelince de yeni bir defter daha aldım.Bunun öyle "Erasmus Hatıraları Defteri" gibi fiyakalı bir ismi yok maalesef.Defterimdeki ilk yazımı da burada paylaşmak istedim.Öyle çok güzel falan değil yanlış anlaşılmasın.(Ama defterim güzel :) )
     Küçük bir kuştu gözlerinin önündeki karaltı.O kadar yakındı ki minik kahverengi kuş...(Serçeydi heralde?!) Ne kadar da korkusuz diye düşündü serçe için.Yaşayıp hakkını başarıyla verdiği sınavlardan mıydı bu kendine güven?Ya da o kadar pembeydi ki hayatı,insanoğlunun acımasız ve kocaman pençelerinden,hırslarından ve sinsiliklerinden henüz haberdar değildi belki de?
     Öyle ya da böyle,serçeydi ve buradaydı.Uçmak,güzel diyarlara varmak yerine burayı seçmişti kendine.Pencerenin önündeki o küçük çıkıntıyı.Gri,beton,inşaat kalıntılarıyla lekelenmiş;hafifçe sıvası dökülmüş eski binanın küçük ve nadir ayrıntılarından biri olan bu ufacık pencere önünü seçmişti işte kendine. (Pıt pıt) Heyecanla atan küçük kalbi dışarıdan bile görülecek kadar hızlı atıyordu.O kadar ki adeta küçük serçe kalp atışlarının ritmine ayak uydurmuş biçimde şekillendiriyordu hareketlerini.
     Kendine bakan o meraklı bir çift gözü görmezden gelerek rahat bir biçimde hareket ediyordu pencerenin önünde.Hoş ,bu gözler sanki görmezden gelinmek için yaratılmışlardı ya...Gözlerindeki minik umut,neşe pırıltılarını görebilen çıkmamıştı henüz.Biri görür gibi yapmış,onu uzun bir süre kandırmıştı.Onun ardından uzun süren sağanaklar görüldü yine bu gözlerde.Ama geçti.Şimdi hava bulutsuz,pırıl pırıl.
     Bazen düşünürdü serçeleri bu gözlerin sahibi.Serçe kelimesinin ondaki çağrışımı "özgürlük"tü her nedense.Tüm kuşlar özgürdü ama serçeler bütün o kuşlardan da özgürdü.Bütün arzularını,heyecanlarını ve kederlerini küçücük bedenlerinde barındırabildikleri ölçüde özgürlerdi.Sokakta yürüyen binlerce insanın gözlerine baka baka özgürdü.Hangimiz onun kadar sahibiz ki özgürlüğümüze?
     Biz insanlar için özgürlük,uğrunda mücadele edilip,elde edilesi bir şeydir.Zaman zaman iktidarla,zaman zaman yakınımızdaki insanlar ve onların düşünceleriyle,zaman zaman da kendileriyle mücadele eder insanoğlu özgürlüğü için.Yine de elde eder mi sonunda dersek,pek de elde edebildiği görülmemiştir.Özgüre yakın olurlar belki en fazla.Çünkü sevgi bile insanoğlunu tutsaklaştıran bir etkendir insan ömründe,düşünürsek.
     Bir çift büyük göz bunları düşünedursun küçük,kahverengi kuş (serçeydi herhalde?!) uçtu gitti.Hayatı yine mi ıskalamıştı düşünceler denizinde yüzerken bu gözlerin sahibi?