Bu sabah başımı yataktan kaldıramadım. Binlerce düşünce üşüşmüştü yine o bazı sabahlarda olduğu gibi aklıma. Uyandım. Yataktan çıkmak bir yarım saatimi almış olsa da uyandım. Sessizdim -dışardan bakarsan. Kargaşaydı içerdekininse ismi.
Genelde bomboş olur aklım sabah uykudan kalkınca, yine sessiz olurum.Boşluktan. Söyleyecek lafım yoktur. Bugünse tam tersine, binlerce düşüncenin hücum etmesiyle baş edemeyen zihnim yine tepkisizce dolandırdı beni işte. Evin içinde ruh gibi... Bu anlarda dışarıdan gelen etkileri de anlayamıyorum. Biri bana seslense duymuyorum mesela. İstemsiz. Düşünceli gibi görünsem de tek bir düşünceyi bile yakalayamam bu anlarda. Aslına bakarsanız fazla düşüncelerin içinde boğulurum, beynimdeki boşluktan pek de bir farkı yoktur.
Anlamsız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder